De Hippolytuskerk is een robuust kerkgebouw en staat prominent op een terp in het centrum van Hippolytushoef op Wieringen. Het bestaan van de Hippolytuskerk, met daaromheen het kerkhof, wordt in een oorkonde uit de 12e eeuw voor het eerst genoemd.
Bekend is dat het bisdom Utrecht reeds in de 9e eeuw landerijen in bezit had op Wieringen, in het buurtschap Elft (Alvitlo). In de huidige Hippolytuskerk is er nog maar weinig terug te vinden dat herinnert aan de middeleeuwse tijd.
De toren, het schip en het koor van de Hippolytuskerk zijn in de 12e eeuw in Romaanse stijl opgetrokken uit tufsteen. In het verhoogde koor, wat uniek is op Wieringen, moet ooit het hoogaltaar hebben gestaan. De negen gotische ramen laten het licht, dat in het Oosten opgaat, binnen.
Het schip is, na restauratie in 1676, met baksteen in gotische stijl herbouwd. Het koor werd in 1896 eveneens in gotische stijl hersteld.
De kerktoren werd in de tweede helft van de 13e eeuw met baksteen verhoogd en rond 1440 gebeurde dit nogmaals. Tevens werd het toen van de unieke gemetselde spits voorzien.
Het orgel is in 1870 gebouwd door de firma Knipscheer en staat geregistreerd als rijksmonument. In 2022 is het instrument volledig gerestaureerd waarbij de authentieke staat vrijwel behouden bleef.
Het is nog niet zo lang geleden dat de historische kerken van Wieringen weer bij hun naam genoemd worden; de Hippolytuskerk, de Nicolaaskerk en de Michaelskerk. Vroeger heetten ze eenvoudigweg de kerk van Dörrep (Hippolytushoef), Westerlander- en de Oosterlanderkerk. Soms worden die kerken nog steeds met deze namen benoemd,
* Bron: Met het oog op de Hippolyuskerk, Henk Broer – een raamvertelling.